ปิยวาจา

คำพูดแม้เป็นเพียงแค่ลมปาก แต่อาจก่อให้เกิดประโยชน์หรือโทษได้อย่างมหันต์ ธรรมชาติได้สร้างมนุษย์ให้มี 2 ตาไว้ดู มี 2 หูไว้ฟัง มีจมูก 2 รูไว้ดมแต่มี 1 ปากไว้พูดและกิน เพื่อให้มนุษย์ดูให้มาก ฟังให้มาก แต่พูดให้น้อยและพูดอย่างมีศิลปะ คำพูดเสมือนดาบสองคม หากพูดแต่คำสร้างสรรค์จะก่อประโยชน์มหาศาล สามารถพลิกความล้มเหลวให้เป็นความสำเร็จ พลิกความอ่อนล้าให้ทรงพลัง แต่ในทางกลับกันถ้าใช้คำพูดที่สร้างเสียก็จะก่อให้เกิดความหายนะ บางคนหาความสุข ความสนุกด้วยการพูดจาเหน็บแนมผู้อื่นให้เจ็บอาย บางคนถือเอาคำพูดของตนเป็นคมดาบอาบน้ำผึ้งคอยเชือดเฉือนผู้ที่ตนไม่ชอบอย่าง เลือดเย็น

คำพูดจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้คนชังหรือรักก็ได้ แม้นักการฑูตหรือปราชญ์ผู้ฉลาด ยามเจรจาต้องกล่าวด้วยถ้อยคำที่จริงใจสุขุมนุ่มนวล แบบบัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น บางครั้งอาจต้องรู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว รู้จักออมชอมถนอมน้ำใจ รู้จักยอมแพ้ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เพื่อชัยชนะในเรื่องที่ใหญ่กว่า

ผู้มีปัญญาย่อมใช้วาจาที่เป็นอรรถและธรรม เมื่อจะพูดสิ่งใดต้องใคร่ครวญก่อน อย่าพูดด้วยอารมณ์ เพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำอาจทำลายทุกอย่างที่สร้างมา พึงฝึกใช้คำพูดที่สร้างสรรค์เพื่อสร้างบรรยากาศที่ดีให้สังคมเรามีแต่ความ สุข
“พูดใสสิ่งที่ดี ชักชวนคนทำดี นั่นคือ บารมีของเรา”

หลายคนอาจจะเคยอ่านแล้ว แต่อ่านอีกก็เปรียบเสมือนการได้ดื่มน้ำดับกระหายอีกครั้ง
( หน้าสุดท้าย กำลังใจ...เพื่อชีวิตที่สมบูรณ์ : นวธรรม)

อย่า! หมดกำลังใจ

เมื่องานหรือสิ่งที่เราลงมือทำกำลังจะล้มเหลว

จง อย่าหมดกำลังใจ หรือ ท้อแท้สิ้นหวัง

จงเชื่อมั่นในตัวเองว่า งานนี้เราต้องทำได้

สำเร็จและดีกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้

จง เรียนรู้ว่าสิ่งใดจะเป็นสาเหตุของความล้มเหลว

เราต้องทำความเข้าใจ ป้องกันและเอาชนะให้ได้

ชีวิตเราจะมีความหมายและตื่นเต้นก็ต่อเมื่อ

มี อุปสรรคขวากหนามมาท้าทายและ เราไม่ยอมแพ้

แก่อุปสรรคใด ๆ เรา..ก็จะเป็นผู้ชนะ ในที่สุด